Ülkemizde yetiştireceğimiz o kadar cevher varken, gençlerimizin parlak yüzleri yurt dışında eğitim ve öğretimlerini tamamlayıp yabancı ülkelere katkı sunuyorlar tehlikeden kastım buydu. peki biz neden kendimize yetemiyoruz?
Sorunun cevabı şimdi anlatacaklarımda saklı. Diyaliz teknikerlerinin birçok mezunu olmasına rağmen, ihtiyacı oldukları halde hemşirelere kendi alanlarında değil de diyaliz merkezlerinde görev verilmesi hem diyaliz teknikerlerinin işini zora sokuyor hem de gerekli hemşire ihtiyaçlarının karşılanmaması olayı daha zor ve farklı bir boyuta sürüklüyor. Şöyle bir örnek vermek daha mantıklı olur diye düşünüyorum. Bir elektrik tesisat ustası ne kadar su tesisatını yapabilen bir usta gibi güzel yapabilir ki işini. Doğru ikisinin ortak noktası bir inşaat alanında çalışıyor olması ama gel gör ki yaptıkları işin yapısı ve düzeni farklı. Üç aylık bir seminerle diyaliz sertifikası ile hemşirelerin kadrolaştırılması iki sene eğitim ile uzmanlaştırılmış diyaliz teknikerlerinin yerini ne kadar alabileceği gerçekten meçhul bir konu.
Diyaliz teknikerliği nereye gidiyor diye bir soru soruldu geçen gün ?
Diyaliz teknikerliği bence hakkında haksız bir infaz verilmiş cezaevi mahkumuna benziyor. Alımları o kadar mezunu olmasına rağmen iki elin parmaklarıyla eşdeğer halde seyrediyor. Çareyi hemşirelerde aramaktan vazgeçilmeli ve biran önce gereğinin yapılmasının önemini vurgulamak boynumuzun borcu olduğunu düşünüyorum. Acilen yetkililerin bu insanlara gerekli müjdeyi vermelerini umuyorum.
Veysel Durmaz.
